Ochrona czynna w parku krajobrazowym Dolinki Krakowskie 2025

Od maja 2025 roku realizujemy działania ochrony czynnej na terenie rezerwatu Wąwóz Bolechowicki, Doliny Kobylańskiej, Żytniej Skały i otoczenia zamku Rabsztyn, które wchodzą w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego

Ochrona czynna polega na przywróceniu pierwotnych siedlisk jak murawy kserotermiczne. Powstanie tych siedlisk było efektem lokalnych warunków i działalności człowieka. Wapienne skały były położone na terenach wykorzystywanych do wypasu zwierząt gospodarskich. Zarówno owiec, bydła jak i koni. Pola uprawne znajdowały się na łatwiej dostępnych terenach. Jurajskie formacje nadawały się zaś jaki miejsce do pasienia zwierząt. Zarówno rzeźba terenu jak i silne ekspozycje w wielu miejscach wykluczały nawet ręczne wykaszanie. Prowadzony przez stulecia ten sposób gospodarowania utrwalił unikatowe zbiorowiska zbliżone bardziej to stepów występujących w klimacie kontynentalnym niż to typowych polskich nieleśnych zbiorowisk o charakterze półnaturalnym. Bardzo duże znaczenie dla utrzymywania gatunków ciepło i sucholubnych ma wapienne podłoże i line skały otaczające miejsca ówczesnego wypasu. Białe wapienie odbijają promienie słoneczne i absorbując ciepło nagrzewają się do ponad 60 stopni Celsjusza odprowadzając do środowisko jeszcze po zachodzie słońca. Utrzymuje to wysoką temperaturę, zwłaszcza na terenach o południowej ekspozycji. Od ponad czterdziestu lat pasterstwo i wypas zostały porzucone a lokalne gospodarstwa zanikły ze względów ekonomicznych. Rozrastająca się aglomeracja Krakowa zapewnia okolicznym miejscowościom bardziej dochodowe i łatwiejsze możliwości utrzymania. Na przestrzeni ostatnich dekad tereny po wypasowe zaczęły ulegać silnej sukcesji. Rozwijające się krzewy  drzewa stopniowo dominują krajobraz jurajskich dolinek zmieniając ekosystemy muraw na rozwijające sią  kompleksy leśne. Liczne krzewy i drzewa pojawiają się także pomiędzy skałami. Zmienia to charakter siedlisk, obniżając ich bioróżnorodność, tym samym zakres i jakość wcześniej obecnych usług ekosystemowych. Chronione obszary mają na celu utrzymanie i przywrócenie siedlisk , które zostały tu pierwotnie ukształtowane przez człowieka z cała skomplikowana siecią powiązań między gatunkami, które znalazły swoje nisze dzięki prowadzonemu pasterstwu. Dlatego prócz prowadzenia wypasu usuwamy także zakrzewienia utrudniające przywrócenie odpowiednich warunków gatunkom preferującym silne nasłonecznienie, wysokie temperatury oraz niską wilgotność.