Bioróżnorodność Regionu Beskidu Niskiego
Gwałtowny spadek bioróżnorodności ma charakter światowego trendu
Na terenie Unii Europejskiej jest to pochodna niekorzystnych zjawisk związanych z postępującą izolacją obszarów przyrodniczych, nasilająca się presją urbanizacyjną a także wielkoprzemysłowym, intensywnym rolnictwem wykorzystującym zaawansowane środki chemiczne i biologiczne w celu intensyfikacji produkcji. Redukuje to naturalne siedliska i ekosystemy do izolowanych małych powierzchni.
Kraje wysokorozwinięte Europy zachodniej wprowadzają bardzo kosztowne projekty odtwarzania tych siedlisk, pieczołowitego odtwarzania składu gatunkowego i odpowiednich warunków dla ich utrzymania i samoistnego istnienia. Są to jednak procesy niezwykle kosztowne i czasochłonne.
W przypadku rozwiniętego rolnictwa przemysłowego będą stanowić małą przeciwwagę dla konsekwencji takiej produkcji. Dlatego kluczowe jest zintensyfikowanie działań w celu ochrony i zachowania bioróżnorodności na tych obszarach, na których jeszcze nie została ona drastycznie zmniejszona. Do takich obszarów zalicza się obszar Beskidu Niskiego.
Beskid Niski to idealna przestrzeń do zachowania bioróżnorodności
Należy zwrócić uwagę, że rolnictwo na terenach górskich zachowało jeszcze swój pierwotny, ekstensywny charakter, stanowi przykład rolnictwa o wysokiej wartości przyrodniczej i daje podstawę do działań zachowawczych.
Aktywna ochrona przyrody poprzez tradycyjne pasterstwo jest obecnie jedyną najskuteczniejszą metodą utrzymania heterogenności środowiska. Jest wpisana w plany ochronne najcenniejszych obszarów przyrodniczych jak parki narodowe i natura 2000. Wypas zapewnia utrzymanie urozmaiconego charakteru łąk, gwarantującego zróżnicowanie siedliskowe. Sprzyja temu mała ilość działań agrotechnicznych zmieniających naturalny charakter łąk.
Urozmaicone warunki siedliskowe dają możliwość występowania gatunków o różnych wymaganiach obok siebie. Wpływ zwierząt na pastwiska nie wynika jedynie z selektywności zwierząt podczas zgryzania runi. Istotna jest fizyczna obecność zwierząt podczas całego sezonu pastwiskowego.
Zwierzęta oddziaływują na pastwiska poprzez tworzenie ekotonów, mikrosiedlisk, w postaci ścieżek, miejsc odpoczynku, wodopoju. Ich obecność kształtuje siedliska, tworząc nisze atrakcyjne dla konkretnych gatunków, stwarzając optymalne warunki poprzez fizyczne zmiany zachodzące na łące. Inna temperatura murawy w miejscach wygniecionych lub wydeptanych przez zwierzęta jest istotna dla owadów i zwierząt zmiennocieplnych.
Podobnie odchody przeżuwaczy stanowią element wzbogacający ekosystem. Obecność wypasanego bydła tworzy wielowymiarowe powiązania pomiędzy gatunkami, wzbogacając procesy zachodzące w ekosystemie i utrzymując jego funkcjonowanie na wysokim poziomie
