Czynna ochrona ekosystemów nieleśnych Magurski Park Narodowy 2022

Projekt polega na czynnej ochronie łąk nieistniejące wsi Wilsznia. Tereny byłej wsi wchodzą w obszar Magurskiego Parku Narodowego. Ochrona czynna polega na prowadzeniu ekstensywnego wypasu bydła w obsadzie 0,5 DJP/ha.  Wypas prowadzony jest w oparciu o stado bydła białogrzbietego. Rasy rodzimej objętej programem ochrony rezerw genetycznych. Bydło białogrzbiete swietnie wykorzystuje, ubogie półnaturalne siedliska. Wypas zapewnia utrzymanie urozmaiconego charakteru łąk, gwarantującego zróżnicowanie siedliskowe. Sprzyja temu ograniczenie działań agrotechnicznych zmieniających naturalny charakter łąk. Urozmaicone warunki siedliskowe dają możliwość występowania gatunków o różnych wymaganiach obok siebie. Wpływ zwierząt na pastwiska nie wynika jedynie z selektywności zwierząt podczas zgryzania runi. Istotna jest fizyczna obecność zwierząt podczas całego sezonu pastwiskowego. Zwierzęta oddziaływają na pastwiska poprzez tworzenie ekotonów, mikrosiedlisk, w postaci ścieżek, miejsc odpoczynku, wodopoju. Ich obecność kształtuje siedliska, tworząc nisze atrakcyjne dla konkretnych gatunków, stwarzając optymalne warunki poprzez fizyczne zmiany zachodzące na łące. Inna temperatura murawy w miejscach wygniecionych lub wydeptanych przez zwierzęta jest istotna dla owadów i zwierząt zmiennocieplnych. Podobnie odchody przeżuwaczy stanowią element wzbogacający ekosystem. Obecność wypasanego bydła tworzy wielowymiarowe powiązania pomiędzy gatunkami, wzbogacając procesy zachodzące w ekosystemie i utrzymując jego funkcjonowanie na wysokim poziomie.

Wieś Wilsznia powstała na przełomie XVII i XVIII wieku. Mieszkańcy zajmowali się wypasem bydła i pracami leśnymi. Ściągali drzewo z otaczających lasów i wozili je do tartaku w Barwinku a nawet do Krosna. Na początku XX wieku mieszkańcy wsi masowo emigrowali zarobkowo do USA. Wieś liczyła wówczas ok 30 gospodarstw. W czasie II Wojny Światowej teren Beskidu Niskiego, na którym znajduje się Wilsznia był objęty działanimi tzw operacji Dukielskiej. To jedna z najbardziej krwawych bitew tej wojny na ziemiach polskich. W ich wyniku wieś została doszczętnie zniszczona. Ocalali mieszkańcy, przeniesili się do obwodu Lwowskiego. Od tego czasu, trudno dostępne tereny Wilszni nie są wykorzystywane rolniczo, stopniowo zarastając i tracąc swój pierwotny charakter.